Als het aan de gemeente lag dan was de Rotte in de jaren 70 gedempt en omgebouwd tot zesbaanssnelweg in de stad. Gelukkig staken de inwoners daar een stokje voor.
In het artikel 'Historische besluiten: Nee tegen het Rottetracé' op versbeton.nl, lees je het hele verhaal. Hieronder een korte samenvatting.
Rottetracé
De plannen voor voor het dempen van de Rotte waren onderdeel van de Saneringsnota van 1969. Het Basisplan voorzag ook in een brede nieuwe snelweg als verbinding tussen Zuid en Noord met een groot verkeersknooppunt op de noordoever. De Zuid-Noordlijn zou na het knooppunt doorlopen naar het noorden over de grens tussen Crooswijk en het Oude Noorden en werd dan ook het Rottetracé genoemd, want voor deze weg zou een gedeelte van de Rotte gedempt moeten worden. Het plan was uitgesteld omdat het herstel en verdere uitbouw van de haven en daarna het aanleggen van de nieuwe woonwijken als Pendrecht en Ommoord prioriteit kregen en een flink deel van de financiën opslokten.
In augustus 1969 kwam dan toch het besluit om de snelweg en het Rottetracé aan te leggen. De inkt van het besluit was nog niet droog of de eerste vierhonderd woningen tussen Noordplein en Rechter Rottekade waren al gesloopt. Rotterdam leek verloren tijd te willen inhalen.
Groeiend protest
De bewoners van het Oude Noorden en Crooswijk kwamen in actie. Zij gebruikten de inspraakmogelijkheid om te eisen dat het verkeersplan aangepast zou worden. Het Noordplein moest in ieder geval behouden blijven en het Oude Noorden mocht zijn woonfunctie niet kwijtraken. Gaandeweg het protest werden de bewoners van het Oude Noorden en Crooswijk het eens dat ze in elk geval geen snelweg wilden, maar een groene Rotte en verbeterde woonvoorzieningen.
Rot Weg
Binnen het wijkorgaan van het Oude Noorden boog een speciale werkgroep zich over de plannen voor het Rottetracé. Met inhoudelijke en communicatieve ondersteuning van de studenten bracht de werkgroep in juli 1970 een rapport uit. Onder de titel ‘Rot Weg’ gaf de werkgroep aan dat met het aanleggen van deze autobaan niet alleen de Rotte uit de stad zou verdwijnen maar dat er ook een unieke kans voor een groene en bewonersvriendelijke wijk verloren zou gaan. ‘De Rotte moet bewaard blijven, hij is een compensatie voor alle stedelijke dingen in Rotterdam’, vonden de jeugdige leden van Rot Weg. ‘Wanneer de Rotte verdwijnt kun je de hele reconstructie van de wijk wel weggooien. Een verkeersweg snijdt dan de wijk in tweeën.’ Bovendien zou die zesbaansverkeersweg door geluidsoverlast, luchtvervuiling en ruimtebeslag de twee aangrenzende wijken uitermate onaantrekkelijk maken. Stadsvernieuwing en verkeersweg konden niet samen gaan.
Rot maand
Het protest werd luider en harder, op de voet gevolgd door radio en TV. Oktober 1970 werd uitgeroepen tot Maand van de Rotte (Rot Maand) met allerlei activiteiten en als hoogtepunt een protestmars voor het Stadhuis op de Coolsingel op 14 november. De druk van de actievoerders op de gemeente bleef aanhouden. In 1971 werd uitgebreid gelobbyd bij de raadsleden en in december kwam het Oude Noorden met een eigen plan waarin het Oude Noorden een woongebied zou blijven met een Groene Rotte als zoom van de wijk.
Het besluit
In 1975 werd het Rottetracé definitief verworpen, de Raad koos voor de aanleg van een Groene Rotte. Het Rottetracé was passé. En daar plukken wij nu de vruchten van!